" อ... อย่าเข้ามานะ "
เสียงอันแหบแห้งปนหอบของร่างบางดังขึ้น แม้แต่แรงที่จะต่อต้านยังไม่มีเลย.. แม้แต่จะลุกขึ้นวิ่งต่อก็ยังทำไม่ได้ หยดน้ำตาสีใสค่อยๆไหลอาบแก้มนวลนั้นช้าๆ เขาทรุดตัวลงแล้วเริ่มร้องขอความเมตตาจากอีกฝ่ายอย่างน่าเวทนา แต่มันก็เปล่าประโยชน์..
อีกฝ่ายนั้นกำลังเคลื่อนที่เข้ามาหาตนช้าๆจนเข้ามาประชิดตัวจนได้ ร่างบางตัวสั่นด้วยความกลัวหยดน้ำตานั้นยังคงพรั่งพรูออกมาไม่หยุดดูแล้วชวนสงสารเหลือเกิน.. รอยมีดที่บาดลึกบนร่างกายนั่นก็เช่นกัน..
" ย... หยุดเถอะ.. ได้โปรดเถอะ.... "
เขาสะอื้นพร่ำพลางจับจ้องนัยตาสีทับทิมน่ากลัวนั่นที่ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
`` ชิชิ.. เจ้าชายเขาไม่ร้องให้หรอกนะ.. ``
เสียงที่ดูอ่อนโยน(เสแสร้ง)ของอีกฝ่ายดังขึ้นอย่างแผ่วเบา.. พร้อมกับรอยยิ้มอันแสนสมเพชเขา แต่มันกลับทำให้.. ดอกรินโด(ความเจ็บปวด)ที่เบ่งบานอย่างเย้ายวนนั้นยิ่งเติบโตฝังรากลึกยิ่งกว่าเดิม...
----------___----------____---------_____-------___--
ไฮ้ฮาย~ ผู้อ่านที่น่ารักทุกคนนะครับ ชิชิชิ.. พึ่งจะลองมาเขียนนิยายดูล่ะนะ ฝากตัวด้วยล่ะ ชิชิชิ..
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น